[ap_tab_group type=”horizontal”]
[ap_tab title=”Audio”] [/ap_tab]
[ap_tab title=”Excerpt”]Salvation is a relational knowledge of God. In salvation, we are being elevated from our sinful status to a status of glory. The status of our glory was accomplished by the Son leaving the glory he had with the father eternally, which was intrinsic to his own person. He did this in order to do his father’s bidding to a lowly/ impoverished status that was foreign to his own person (John 17:19, Phil 2:9-11) and having accomplished His mission through the ignominious death on the cross, he was glorified in order to glorify the father by glorifying us.
In summary salvation is a personal-knowledge of the Triune God, an intimate union with the Father and the Son through his personal word (message) that he left us through the apostles and the personal indwelling presence of the Holy Spirit abiding in us.[/ap_tab]
[ap_tab title=”Scriptural References”]
John 17:3
1 John 4:8–10
John 17:7–8, 26
[/ap_tab]
[/ap_tab_group]

፩

እግዚአብሔርን ማወቅ የነገር ሁሉ ግብ ነው

ያውቁ ዘንድ ይህች የዘላለም ሕይወት ናት!

በዚህ በዮሐንስ ወንጌል ውስጥ “ሰዓት” የሚለው ቃል ከሌሎቹ ወንጌላውያን ለየት ያለ ትኩረትና በዮሐንስ-ነገረ መለኮታዊ ትረካ ውስጥ እያደገ የመጣ ሐሳብ ነው። ከዚህም በተጨማሪ ሰዓት ከወልድ ተልዕኮ ጋር የተያያዘ ጥልቅ መለኮታዊ እውነትን የሚያንጸባርቅ ቃል ነው። ለምሳሌ ያህል፤ ለማርቆስ የሰዓቱ መድረስ (ማር 1:15) ከነብያት ድምጽ ጋር በማገናኘት (ማር 1፡2-3)፤ በኢየሱስ ማንነትና አገልግሎት (አገልግሎት የሚለውን ቃል ለክርስቶስ ስጠቀም በቃልና በሥራ የተሰጠውን የክርስቶስን መለኮታዊ አስተርዕዮ ማመልከቴ ነው – what some call the ‘Christ-event’) የእሥራኤልን ተሥፋ በሰውነቱ ለብሶ መገለጡን ይገልጻል። ስለዚህ በማርቆስ ወንጌል ሰዓት በክርስቶስ (የዳዊት ልጅ -መዝ 2፡7/ 2ሳሙ 7:14) አገልግሎት (በማንነቱ፤ በቃሉናና በሥራው) አማካይነት የእግዚአብሔር መንግሥት መጥባቱን ያውጃል። እግዚአብሔር የሰጣቸው የማዳን ተስፋዎች ሁሉ አሁን በገሊላ አውራጃ እየተፈጸሙ መሆናቸውን ያውጃል። ይህም የወንጌል መጀመሪያ ነው።

ወንጌላዊው ዮሐንስ ግን የክርስቶስን ማንነት ከድንግል ከመወለዱ (ወይም ከትሥጉት) አንድ እርምጃ ዕምር ብሎ ከሥነ-ፍጥረት መጀመሪያ ይጀምራል። እንደዚሁም የክርስቶስን አገልግሎት ትረካ ከገሊላው አገልግሎት ፈቀቅ አድርጎ ከአንድ የሰርግ በዓል ድግስ ይጀምራል። በዚህ መጽሐፍ ክብር፤ ምልክት፤ የአብ ፈቃድ መፈጸም፤ የወልድ ተልዕኮ፤ መውጣትና መውረድ፤ የመስቀሉ ውርደት፤ የዘላለም ሕይወት ከዚህ አንድ ቃል -ሰዓት- ጋር የተያያዙ ናቸው። ሆኖም ግን ይህች ሰዓት በዮሐንስ የነገረ-መለኮት ትረካ ውስጥ ከሰው ልጅ አገልግሎት መጀመሪያ ጋር ሳይሆን ከሰው ልጅ ታልፎ ከሚሰጥባት ለሊት ጋር የተያያዘች ነች። ለምሳሌ ያህል የመጀመሪያውን ምልክት ሲያደርግና ደቀ መዛሙርቱ በእርሱ ሲያምኑበትና ክብሩን ሲያዩ ይህች ሰዓት ገና አልደረሰችም፡

• “የወይን ጠጅም ባለቀ ጊዜ የኢየሱስ እናት፤ የወይን ጠጅ እኮ የላቸውም አለችው።  ኢየሱስም፤ አንቺ ሴት፥ ከአንቺ ጋር ምን አለኝ? ጊዜዬ ገና አልደረሰም አላት”  ዮሐ 2:3-4
  • (“οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου” የአዲሱ መደበኛ ትርጉም ‘ሰዓቴ’ ሆራ-ሙ’ ለሚለው የግሪኩ ቃል ይበልጥ ይቀርባል)
• ስለዚህ ሊይዙት ይፈልጉ ነበር፤ ነገር ግን ጊዜው ገና ስላልደረሰ ማንም እጁን አልጫነበትም። ከሕዝቡ ግን ብዙዎች አመኑበትና። ክርስቶስ በመጣ ጊዜ ይህ ካደረጋቸው ምልክቶች ይልቅ ያደርጋልን? አሉ። (John 7:30–31)
• ኢየሱስ በመቅደስ ሲያስተምር በግምጃ ቤት አጠገብ ይህን ነገር ተናገረ፤ ጊዜው ገና አልደረሰምና ማንም አልያዘውም።  ኢየሱስም ደግሞ። እኔ እሄዳለሁ ትፈልጉኛላችሁም በኃጢአታችሁም ትሞታላችሁ እኔ ወደምሄድበት እናንተ ልትመጡ አትችሉም አላቸው። (John 8:20–21)

ሆኖም ግን ይህች ሰዓት መድረሷን አብ ለሚወደው ልጁ “ኢየሱስን ልናይ እንወዳለን” ብለው በመጡት በግሪክ ሰዎች አመለከተው። ይህም አሕዛብ ወደ ኪዳኑ በረከት መጠጋታቸው ለአብርሃም የተሰጠውን የተሥፋ ቃል አሁን በወልድ የመስቀል ተልዕኮ የሚፈጽምበት ሰዓት መድረሱ ሲያመላክት

• ኢየሱስም መለሰላቸው፥ እንዲህ ሲል። የሰው ልጅ ይከብር ዘንድ ሰዓቱ ደርሶአል። እውነት እውነት እላችኋለሁ፥ የስንዴ ቅንጣት በምድር ወድቃ ካልሞተች ብቻዋን ትቀራለች፤ ብትሞት ግን ብዙ ፍሬ ታፈራለች።… አሁን ነፍሴ ታውካለች ምንስ እላለሁ? አባት ሆይ፥ ከዚህ ሰዓት አድነኝ? ነገር ግን ስለዚህ ወደዚህ ሰዓት መጣሁ።  አባት ሆይ፥ ስምህን አክብረው። ስለዚህም። አከበርሁት ደግሞም አከብረዋለሁ የሚል ድምፅ ከሰማይ መጣ…አሁን የዚህ ዓለም ፍርድ ደርሶአል፤ አሁን የዚህ ዓለም ገዥ ወደ ውጭ ይጣላል፤  እኔም ከምድር ከፍ ከፍ ያልሁ እንደ ሆነ ሁሉን ወደ እኔ እስባለሁ።  በምን ዓይነትም ሞት ይሞት ዘንድ እንዳለው ሲያመለክታቸው ይህን ተናገረ። John 23:27–33
• ኢየሱስም ከፋሲካ በዓል በፊት፥ ከዚህ ዓለም ወደ አብ የሚሄድበት ሰዓት እንደ ደረሰ አውቆ፥ በዚህ ዓለም ያሉትን ወገኖቹን የወደዳቸውን እስከ መጨረሻ ወደዳቸው። (John 13:1)

ከዚህ ወደ ጥልቅ ጅረት ከሚወስደን ዋና እንውጣና ወደ ጀመርንበት እምር እንበል። ወልድ ወደ መስቀል ከመውጣቱ በፊት ሲጸልይ (የታላቅ-ሊቀ-ካህናት ጸሎት) መጀመሪያ ከአፉ የወጣው ቃል “አባት ሆይ ሰዓቱ ደርሶአል” ነበር። የዚህች ሰዓት ትልቅነት የተመሰረተው በዚህች ሰዓት ውስጥ የሚከናወነው ሥራ ነው።

• መለኮታዊ ተልዕኮ ነው፡- ይህ ሥራ አለም ሳይፈጠር አብ ለወልድ የሰጠውና በአገልግሎቱ አብ ሲያሳየው (ዮሐ 5:19-39) ለነበረው ሥራ ጫፍ ነው። በዚህ ተልዕኮ አብ ይከብራል። ይህም የመስቀሉ ተልዕኮ ነው። “የሰው ልጅ ከምድር ከፍ ከፍ ባለ ጊዜ” የሚለው ሐረግ ዮሐንስ እንደዘወትሮው ድርብ ትእምርትን በመጠቀም የክርስቶስ ውርደት የክብር ጎዳና እንደሆነ ያሳየናል። የሮማውያን ወታደሮች መስቀሉን በገመድ ወደ ላይ ከፍ እያደረጉ ወልድን በአየር ላይ ሲያንጠለጥሉት፤ በዚህ አንድ የውርደት መስቀል ላይ ወልድ የአባቱን ሥራ በፈጸሙ የሚከብርበትም መንገድ ነው። ሥለዚህ መስቀሉ የክብር ጎዳና ነው። በዚህ መንገድ ወልድ ይዋረዳል፤ አብ ይከብራል፤ ወልድን አብ ዓለም ሳይፈጠር በነበረው ክብር መልሶ ያከብረዋል፤ በሰዎች ልጆች ሁሉ ላይ ሥልጣን ይጎናጸፋል፤ የዚህ ዓለም ገዚ ወደ ውጪ ይጣላል!
• መለኮታዊ አስተርዕዮ ነው፡- በዚህች ሰዓት በተገለጠው ሥራ ውስጥ እውነተኛው አምላክ አብና የተላከው ወልድ ተገልጠዋል።
• የዘላለም ሕይወት ነው፡’ ምልክቶቹ የተሰጡበት ዓላማ አንባቢው፡ ኢየሱስ እርሱ ክርስቶስ የእግዚአብሔር ልጅ እንደ ሆነ ታምኑ ዘንድ፥ ውጤቱም በስሙ የዘላለምሕይወት ይሆንልን ዘንድ ነው
  • ዘላለማዊ ሕይወት ኢየሱስ ዳግም ሲገለጥ ዕውን የሚሆነው የመጪው ዘመን ሕይወት ማለት (The Life of the age to come, “zoe-aionios”)
  • ስለ እኔና ስለ ወንጌል ቤትን ወይም ወንድሞችን ወይም እኅቶችን ወይም አባትን ወይም እናትን ወይም ሚስትን ወይም ልጆችን ወይም እርሻን የተወ፥ ³⁰ አሁን በዚህ ዘመን ከስደት ጋር ቤቶችን ወንድሞችንና እኅቶችንም እናቶችንም ልጆችንም እርሻንም መቶ እጥፍ፥ በሚመጣውም ዓለም/ዘመን የዘላለም ሕይወት የማይቀበል ማንም የለም። “³¹ ግን ብዙ ፊተኞች ኋለኞች ኋለኞችም ፊተኞች ይሆናሉ።” ማር 10፡ 30-31
  • እውነተኛ አምላክ ብቻ የሆንህ አንተን የላክኸውንም ኢየሱስ ክርስቶስን ያውቁ ዘንድ ይህች የዘላለም ሕይወት ናት። “እኔ ላደርገው የሰጠኸኝን ሥራ ፈጽሜ በምድር አከበርሁህ”

ከዚህ የተነሳ የዘላለም ሕይወት ከላኪው አብና ከተላኪው ወልድ ጋር የተቆራኘ ነው። ያለ ወልድ ሕይወት የለም። ሆኖም ግን ልንገነዘበው የሚገባው ነገር፤ አብንና ወልድን ማወቅ ያለው ወልድ በሰጠን ቃሎቹና በፈጸማቸው ሥራዎች ውስጥ መሆኑን ነው። ዮሐንስ የአንድያ ልጁ የሆነውን ክብሩን ያየነው በምልክቶቹ (በሥራዎቹ) ውስጥ እንደሆን ያሳየናል። ሰዎች ክብሩን እንዴት አዩ? ወልድ ከባህር አጠገብ በጀልባ ቁጭ ብሎ፤ ታዳሚው አንድ በአንድ በአጠገቡ እያለፉና አፋቸውን በእጃቸው እየጫኑ፤ “አቤት የእግዚአብሔር ልጅ?” እያሉ ነበር? ታስታውሱ እንደሆን ብዙ ሰዎች ወደ እርሱ ሲሰብሰቡ ማቴዎስ ሲነግረን “አፉንም ከፍቶ አስተማራቸው እንዲህም አለ…” ትምሕርቱንም ሲጨርስ ሰዎች “ኢየሱስም ይህን ነገር በጨረሰ ጊዜ ሕዝቡ በትምህርቱ ተገረሙ፤ እንደ ጻፎቻቸው ሳይሆን እንደ ባለ ሥልጣን ያስተምራቸው ነበርና” ይላል። ስለዚህ ሕይወት ያለው ወልድን በማወቅ ውስጥ ነው። ወልድንም ማወቅ በቃሉና በሥራው ላይ ያነጣጠረ ነው። የእግዚአብሔር ሕዝብ አብ የሚወደውንና ወደ ዓለም የላከውን አንድያ ልጁን እንዲሁም በመንፈስ ቅዱስ አማካይነት የፈጸመውን ተልዕኮ ማወቅ እንዲሁ ግርድፍ ያለ እውቀትና ቃል ብቻ ሳይሆን ሕይወትን የሚሰጥና ለማዳን የሚችል መለኮታዊ ሐይል ነው።

• በዚህ የእግዚአብሔር ፍቅር በእኛ ዘንድ ተገለጠ፥ በእርሱ በኩል በሕይወት እንኖር ዘንድ እግዚአብሔር አንድ ልጁን ወደ ዓለም ልኮታልና። ፍቅርም እንደዚህ ነው፤ እግዚአብሔር እርሱ ራሱ እንደ ወደደን ስለ ኃጢአታችንም ማስተስሪያ ይሆን ዘንድ ልጁን እንደ ላከ እንጂ እኛ እግዚአብሔርን እንደ ወደድነው አይደለም። (1 John 4:7–10)

የብሉይ ኪዳን ራዕየ-መለኮትና የአዲስ ኪዳን የሁለቱ አካላት ተልዕኮ

እዚህ ጋር ነካ አድርጌ ላልፍ የምፈልገው ነገር ቢኖር (እጅግ ሰፋ ያለና የረቀቀ እውነት ቢሆንም በአጭሩ) የወልድ ተልዕኮ ምንም እንኳ የመዋጀት ተልዕኮ ቢሆንም፤ ነገር ግን ይህ አንዱ የውጆት ተልዕኮ እግዚአብሔር ራሱን የገለጠበትም መንገድ እንደሆነ ጭምር ነው። ይህም የወልድ ተልዕኮ የሥሉሱ አምላክ አስተርዕዮ ነው። ለምሳሌ ያህል፤ እሥራኤአውያን ከግብጽ ባርነት ሲዋጁ ያህዌህ ኤሎሂም “ለእኔም ሕዝብ እንድትሆኑ እቀበላችኋለሁ፥ አምላክም እሆናችኋለሁ፤ እኔም ከግብፃውያን ባርነት ያወጣኋችሁ እግዚአብሔር አምላካችሁ እንደሆንሁ ታውቃላችሁ።” Exodus 6:7። ይህ ማለት በአንዱ የዘጸዓት ትድግና ሥራ ውስጥ (እዚህ ጋር የሙሴን ተልዕኮና የወልድን ተልዕኮ ማነጻጸር ተገቢ ነው) እሥራኤላውያን አምላካቸውን እንደ ያህዌህ ያውቁታል። ምክኒያቱም ከዚህ ቀደም ራሱን ሲገልጥ ያህዌህ ሁሉን እንደሚችል እንደ ኤልሻዳይ እንጂ (እዚህ ጋር ዘፀ 3:14-15 እና ዘፀ 6:2 አወዳድሩ) በቃል ኪዳን ሥሙ አልተገለጠም ነበርና ነው። ይህ ማለት ያህዌህ ሕዝብን ገንዘቡ አድርጎ፤ የሕዝብ አምላክ ሆኖ መገለጡ(የሕዝቡ የቃል ኪዳን ጌታ – in this Exodus narrative, you have here the beginning of sonship language applied to a nation present, unlike the Genesis narrative) የዘጸዓቱ ትድግና የቃል ኪዳን ሥሙን ፍንትው አድርጎ መግለጡን ያስያል። ከዚህ የተነሳ ያህዌህ ለአባቶች (ለአብርሃም፤ ይሥሐቅና ያዕቆብ) ሲገለጥ (ሲናገርና ሲሰራ) በመገለጡ ውስጥ ስለሚያመልኩት አምላክ የሚተላለፍም እውነት አለ። ያህዌህ ለአባቶች ተገለጠ (ዘፍ 17፡1-2፤ 35፡9-13) በሚሉት ሥፍራዎች ላይ እንደ ኤልሻዳይ እንደተገለጠ ጸሐፊው ይነግረናል (ወደ ፊት ሰፋ አድርጌ እገልጸዋለሁ)። የዘጸዓቱ ትድግና ግን ለቅዱሱ ስም ያህዌህ መገለጥ የሚመጥን ሥራ መሆኑን እናያለን። ስለዚህ የእስራኤል መዋጀት ግቡ እስራኤል እግዚአብሔርን ማወቋ ነበር። ትድግናው አስተርእዮ አዝሏል ማለት ነው። (በዘጸዓት መጸሐፍ ስሙን የሕዝብ-አምላክ ከመሆኑ፤ ከአብሮነቱና ከ ‘ያውነቱ’ ያገናኘዋል)። አሁንም ጌታችን ሊፈጽመው ባለው ዳግም-ጸዓት (ሁለተኛ ትድግና) ተልዕኮ ውስጥ የስሉሱ አምላክ መገለጥ ያዘለ ትድግና ነው።

የዘላለም ሕይወት እግዚአብሔርን ማወቅ ነው

የዚህ ቀደሙ ኪዳን ድክመት የተመሰረተው በኪዳኑ መካከል ከቆሙት መልዕክተኞች የተነሳ ነው። በኪዳኑ መካከል የእግዚአብሔር መልአክ እና የቃል ኪዳን መልዕክተኞች ሁሉ ቁንጮ የሆነው ሙሴ ነበሩና ነው። በዚህ ኪዳን መልዕክቱም እንዲሁ አስተርዕዮውም መለኮታዊ ነበሩ። ሆኖም ግን የመገለጡ ተረካቢዎቹና ገላጮቹ ግን መለኮታዊ አይደሉም። ከዚህ የተነሳ በልጁ የተመረቀውን ኪዳን የላቀ ኪዳን እንደሆን የዕብራውያን ጸሐፊ ሲናገር “ስለዚህ ከሰማነው ነገር ምናልባት እንዳንወሰድ፥ ለእርሱ አብልጠን ልንጠነቀቅ ያስፈልገናል።  በመላእክት የተነገረው ቃል ጽኑ ከሆነ፥ መተላለፍና አለመታዘዝም ሁሉ የጽድቅን ብድራት ከተቀበለ፥ እኛስ እንዲህ ያለውን ታላቅ መዳን ቸል ብንለው፥ እንዴት እናመልጣለን?” (Hebrews 2:1–2፟) ይለናል። የአዲስ ኪዳን መካከለኛ ክርስቶስ ነው። መጥምቁ ዮሐንስ ጣቱን ጦቁሞ “እርሱ ሊልቅ እኔ ግን ላንስ ያስፈልጋል። ከላይ የሚመጣው ከሁሉ በላይ ነው፤ ከምድር የሚሆነው የምድር ነው የምድሩንም ይናገራል። ከሰማይ የሚመጣው ከሁሉ በላይ ነው። ያየውንና የሰማውንም ይህን ይመሰክራል፥ ምስክሩንም የሚቀበለው የለም (John 3:30–32)” ቃሎቹ የእግዚአብሔር ቃሎች ናቸው። ሥራዎቹ የእግዚአብሔር ሥራዎች ናቸው። እግዚአብሔር ከሰማይ የላከው ይህ የእግዚአብሔርን ቃል ይናገራልና፤ መንፈሱንም ሲሰጠው አይሰፍርምና! የፊደሉ ሕግ አሁን በመንፈስ ሕግ ተተክቷል። (ይህ ማለት ጨርሶ ትእዛዛት ሥፍራ የላቸውም ማለት ወይም የሕጉን መጽሐፍ አናነብም ማለት አይደለም። ሆኖም ግን ሕግ እንደ ኪዳን (law covenant) ሊፈጽም ያልቻለውን ልጁንና መንፈሱን ልኮ የሕግን አላማ በእኛ በመንፈስ ለምንመራና በክርስቶስ ለምናምን እውን ይሆናል) እግዚአብሔር ያድነን ዘንድ መልአክ አልላከም። ከላይ እንደተመለከትነው በዚህም አንድ ተልዕኮ ውስጥ አብ ሁለት መልዕክተኞችን ልኳል። “በዘመኑ ፍጻሜ ግን ከሴት የተወለደውን ከሕግ በታች የሆነውን ልጁን ላከ….አባ አባት ብሎ የሚጮሀውን የልጁን መንፈስ ወደ ልባችን ላከ! ገላ 4:4” እነዚህ ሁለት አካላት እንደ እግዚአብሔር መልአክ ወይም እንደ ሙሴ ከውጪ ሰምተው እግዚአብሔርን የሚገልጡ ሳይሆኑ፤ መግለጣቸውም መገለጡም ሙሉ በሙሉ መለኮታዊ ነው። ምክኒያቱም ሁለቱም አካላት ከአብ ጋር አንዱ ሕላዌ ገንዘባቸው ስለሆነ ነው። ከዚህ የተነሳ የወልድ ቃል ከብሉይ ሕግና ከነብያት ቃል እጅጉን ይልቃል “ሙሴንስ ብታምኑት እኔን ባመናችሁ ነበር፤ እርሱ ስለ እኔ ጽፎአልና። መጻሕፍትን ካላመናችሁ ግን ቃሌን እንዴት ታምናላችሁ?” (John 5:46–47)። ከ11ኛው ክፍለዘመን ቤተክርስቲያን አበው መካከል እንደ ምሶሶ ተደርገው ከሚቆጠሩት መካከል አንዱ የሆነው“ከካንትቤሪ የሆነው አንሰልም” “ለምን አምላክ ሰው ሆነ?- ‘Cur Deus Homo” በተሰኘው መጽሀፉ ከብዕር ጓደኛው ጋር ሲወያይ እንዲህ ብሎ ጻፈ፡ (ለመተርጎም ልሞክር)

“የሰው ልጆች መዋጀት ከራሱ ከእግዚአብሔር በስተቀር በሌላ ሰው አሊያም መልአክ አማካይነት ሊከናወን አይችልም። ከእግዚአብሔር ሌላ የሆነ አካል ሆኖ ቢሆን ከዘላለም ሞት ያዳነን፤ የዳኑት ለዚህ ላዳናቸው አካል (ሰው ወይም መልአክ) አዳኜ ብለው ባርያ በሆኑለት ነበር። ታድያማ ይህ እንዴት መዳን ይባላል! ምክኒያቱም የዳኑት ከእግዚአብሔር ሌላ ለሆነው ባርያ ናቸውና። ይህ አሁን እንደሆነው ማለት ነው…በአየሩ ላይ ላለው አለቃ ሰዎች ይገዛሉና ”

ይህ የቤተ-ክርስቲያን አባት አስምሮ የተናገርው ነገር ምንድር ነው፤ የሰው ልጆች ሐጥያት እምብርት አመጽ ስለሆነ፤ ይህም ለእግዚአብሔር አለመገዛት፤ ከእግዚአብሔር ሥልጣንና አገዛዝ ማፈንገጥ፤ የእግዚአብሔርን ክብር በሌላ በተፈጠሩ ነገሮች እንደዚሁም የእግዚአብሔርን መለኮታዊ እውነት በሐሰት መለወጥ እስከሆነ ድረስ፤ እውነተኛ መዋጀት እነዚህ ነገሮች ያስተካከለ እንደሆን ብቻ ነው። ሰው ወደ እግዚአብሔር ሥልጣን ሲመለስ፤ ተንበርክኮ ይህንን አምላክ አዳኜ ያለ እንደሆን ብቻ ነው። አንሰልም ጥሩ አይቷል። በነብዩ ኢሳያስም ያህዌህ እንዲህ ይላል

• እናንተ ከአሕዛብ ወገን ሆናችሁ ያመለጣችሁ፥ ተሰብስባችሁ ኑ በአንድነትም ቅረቡ፤ የተቀረጸውን የምስላቸውን እንጨት የሚሸከሙና ያድን ዘንድ ወደማይችል አምላክ የሚጸልዩ እውቀት የላቸውም። ይናገሩ ይቅረቡም በአንድነትም ይማከሩ፤ ከጥንቱ ይህን ያሳየ ከቀድሞስ የተናገረ ማን ነው? ያሳየሁም የተናገርሁም እኔ እግዚአብሔር አይደለሁምን? ከእኔም በቀር ሌላ አምላክ የለም፤ እኔ ጻድቅ አምላክና መድኃኒት ነኝ፥ ከእኔም በቀር ማንም የለም። እናንተ የምድር ዳርቻ ሁሉ፥ እኔ አምላክ ነኝና፥ ከእኔም በቀር ሌላ የለምና ወደ እኔ ዘወር በሉ ትድኑማላችሁ።  ቃሌ ከአፌ በጽድቅ ወጥታለች፥ አትመለስም። ጕልበት ሁሉ ለእኔ ይንበረከካል፥ ምላስም ሁሉ በእኔ ይምላል ብዬ በራሴ ምያለሁ።  ስለ እኔም። በእግዚአብሔር ዘንድ ብቻ ጽድቅና ኃይል አለ፥ ወደ እርሱም ሰዎች ይመጣሉ፥ በእርሱም ላይ የተቈጡ ሁሉ ያፍራሉ። የእስራኤልም ዘር ሁሉ በእግዚአብሔር ይጸድቃሉ፥ ይመካሉም ይባላል” (Isaiah 45:20–25)

ስለዚህ እውነተኛ መዳን ሁለት ነገሮችን ያቅፋል። እነዚህ ሁለት እውነታዎችን በብዙ መንገድ አዲስ ኪዳን ያሰቀምጣቸዋል።  ለግልጽነት እንዲመች ግን ሁለት መደቦችን ልጠቀም። በአንድ እጅ እነዚህን ቃሎች እንያዝ፦ መጽደቅ፤ መዋጀት፤ እርቅ፤ ሰላም፤ መግባት፤ ሥርየት። በሌላ እጅ ደግሞ መክበር፤ ልጅነት፤ ተስፋ፤ ርስት። እነዚህ ሁለት እውነታዎች የሚያንጸባርቁት በአንድ ወገን ከየት እንደመጣን ሲሆን በሌላ እጅ ደግሞ ወዴት እንደምንሔድ ነው። በአንድ ወገን ድነናል በሌላ ወገን ደግሞ ገና በሙላት እንድናለን። መጽሀፍ ቅዱሳዊ ደህንነት ‘ከ’ እና ‘ወደ’ የሚሉትን መስተዋድዶች ገንዘቡ ማድረግ አለበት።

• እነዚህ ነገሮች የሌሉት ዕውር ነውና፥ በቅርብም ያለውን ብቻ ያያል፥ የቀደመውንም ኃጢአቱን መንጻት ረስቶአል። ስለዚህ፥ ወንድሞች ሆይ፥ መጠራታችሁንና መመረጣችሁን ታጸኑ ዘንድ ከፊት ይልቅ ትጉ፤ እነዚህን ብታደርጉ ከቶ አትሰናከሉምና። እንዲሁ ወደ ዘላለሙ ወደ ጌታችንና መድኃኒታችን ወደ ኢየሱስ ክርስቶስ መንግሥት መግባት በሙላት ይሰጣችኋልና (2 Peter 1:9–11)

ክርስቶስ ራሱን መስዋዕት አድርጎ በማቅረብ ለሐጥያታችን ሥርየት ሲል “ሐጥያታችንን በእንጨት በሰውነቱ ተሸክሞ ከእግዚአብሔር አብ ቁጣ፤ ከሞትና ከሐጥያት አድኖኗል። እዚህ ጋር ግን አያበቃም። ይህ ግማሽ እውነት ነውና። ስለዚህ እውነተኛ ደህንነት ግን “የልጁን መልክ” በመምሰል መክበርን ገንዘቡ ማድረግ አለበት። የመጨረሻ ግባችን ልጆች መሆን ነው (1 ዮሐ 3:1-5) መዳናችንን ከሌሎች ፍጥረታት መዋጀት የሚለየው መዳናችን የእግዚአብሔርን ልጅ ኢየሱስን መምሰላችን ነው። የእግዚአብሔር ቤተሰቦች በመሆን ከመለኮት ባሕርይው እንድንካፈል ተዋጅተናል (2 Pet 1:2; John 1:2-3)። ይህ ከፍ ብዬ ወደ ጀመርኩት ነጥብ ያመራኛል። ይህም የመንፈስ ቅዱስ በበዓለ ሃምሳ ተልኮ መምጣቱና በልባችን ማደሪያ መሥራቱ አላማው በግል የልጁን መልክ እንድንመስል እንዲሁም እንደ አካል ደግሞ እግዚአብሔር የሚኖርበት ሕያው ቤተ-መቅደስ ሆነን እንድንሰራ ነው (there is an eschatological progression of sonship as well as temple imagery) መንፈሱንም ‘የክርስቶስ መንፈስ’ በማለት የመንፈስ ቅዱስን ተልዕኮና ሥራ ይገልጽልናል። ይህ መንፈስ በስሉሱ አምላክ የውስጥ ሕይወት ውስጥ የሚሰርጽ እንደመሆኑ መጠን ለአካሉ የሚመጥነውን ሥራ ደግሞ በእኛም ሕይወት ይሰራል። ከዚህ የተነሳ መዳናችንን ስሉስ በሆነ መልክ በኤፌሶን ተገልጧል። ይህም የምንቀርብበት መንገዱም ሆነ ፍጻሜያችን በስሉሱ አምላክ የተቀመረ ነው። ስለ አቀራረባችን ሲያሳየን “በእርሱ [በክርስቶስ] ሥራ ሁላችን በአንድ መንፈስ ወደ አብ መግባት አለንና (Ephesians 2:18)” የምንቀርበው በአብ ፊት ሲሆን መንገዱ ደግሞ በወልድ ሥራ አማካይነት በአንዱ በመንፈስ ቅዱስ በኩል ነው (depicted in highly in Trinitarian terms but reverse order. THe father revealed himself to us, through Christ, by the holy Spirit. We experience this revelation by the Spirit, through Christ.)

ከዚህ የተነሳ የመንፈስ ቅዱስን ፕሮጄክት ሐዋርያው ሲነገርን “

• እኛም ሁላችን በመጋረጃ በማይከደን ፊት የጌታን ክብር እንደ መስተዋት እያብለጨለጭን መንፈስ ከሚሆን ጌታ እንደሚደረግ ያን መልክ እንመስል ዘንድ ከክብር ወደ ክብር እንለወጣለን። (2 Corinthians 3:18)

በውስጣችን ያለው የልጅነታችን መንፈስ ሊመጣ ላለው ርስት መያዣ መሆኑንም መጽሐፍ ቅዱስ ያሳየናል (በዚህ ምክኒያት ሐዋርያው መንፈስ ቅዱስን የርስታችን መያዣ/አራቦን የሚል ሥያሜ ይሰጠዋል ‘ἀρραβὼν  ኤፌ. 1:14’)

ስለዚህ መጽሀፍ ቅዱስ በልጁ በኩል የተገለጠውን ደህንነት ‘የማስመለጥ’ ተልዕኮ ብቻ ሳይሆን (ምንም እንኳ ይህ ትልቁን ሥፍራ የሚይዝ እውነት ቢሆንም)  ‘የመለወጥ’ ተልዕኮን ይጨምራል። ይህንን ተልዕኮ ወልድ ይዞ ተገልጧል። ለማጠቃለል በዮሐንስ 17 ላይ የወልድ ተልዕኮ፦

1. የአብን ሕልውና ወልድ ለደ/መዝሙርቱ ገልጧል
   1. ከዓለም ለሰጠኸኝ ሰዎች ስምህን ገለጥሁላቸው። የአንተ ነበሩ ለእኔም ሰጠሃቸው ዮሐ 17:6
   2. እኔንም የወደድህባት ፍቅር በእነርሱ እንድትሆን እኔም በእነርሱ፥ ስምህን አስታወቅኋቸው አስታውቃቸውማለሁ። John 17:26 (AMHB)
2. ሕይወትን የሚሰጡ ቃሎች ከአብ ዘንድ ወደ ደቀ/መዛሙርቱ፤ (ከደቀመዛሙርቱ ወደ እኛ ቀርቧል)
   1. ቃልህንም ጠብቀዋል። የሰጠኸኝ ሁሉ ከአንተ እንደ ሆነ አሁን ያውቃሉ፤ የሰጠኸኝን ቃል ሰጥቻቸዋለሁና፤ እነርሱም ተቀበሉት፥ ከአንተም ዘንድ እንደ ወጣሁ በእውነት አወቁ፥ አንተም እንደ ላክኸኝ አመኑ። John 17:7–8 (AMHB)
   2. በእውነትህ ቀድሳቸው፤ ቃልህ እውነት ነው። John 17:17 (AMHB)
3. ከአብ ዘንድ ያለውን የወልድን ክብር በውስጣችን በሚኖረው በመንፈስ ቅዱስ አማካይነት እንካፈላለን (የመንፈስ ቅዱስ አንዱ ሚና ከክርስቶስ ጋር አንድ እንሆን ዘንድ ማሰር ነው፤ በዚሁ ወንጌል በዮሐ 14 ላይ ይህንን ሚና አብና ወልድ በመንፈስ ቅዱስ አማካይነት ከአማኙ ጋር እራት በመብላት ተገልጧል)
   • ሁሉም አንድ ይሆኑ ዘንድ፥ ከቃላቸው የተነሣ በእኔ ስለሚያምኑ ደግሞ እንጂ ስለ እነዚህ ብቻ አልለምንም፤ አንተ እንደ ላክኸኝ ዓለም ያምን ዘንድ፥ አንተ፥ አባት ሆይ፥ በእኔ እንዳለህ እኔም በአንተ፥ እነርሱ ደግሞ በእኛ አንድ ይሆኑ ዘንድ እለምናለሁ። እኛም አንድ እንደ ሆንን አንድ ይሆኑ ዘንድ፤ እኔም በእነርሱ አንተም በእኔ ስትሆን፥ በአንድ ፍጹማን እንዲሆኑ፥ የሰጠኸኝን ክብር እኔ ሰጥቻቸዋለሁ፤ እንዲሁም ዓለም አንተ እንደ ላክኸኝ በወደድኸኝም መጠን እነርሱን እንደ ወደድሃቸው ያውቃል። John 17:20–23 (AMHB)

ስለዚህ መዳን እግዚአብሔርን ማወቅ ነው። እግዚአብሔር ሲያድነን ከጠላትነትና ከሃጥያተኛነት ወደ ክብርና ወደ ልጅነት አምጥቶናል። ከአባቱ ጋር የመለኮት ክብር ገንዘቡ ሆኖ ሲኖር ከነበረበት ልዕልና ክብሩን ወደ ማታውቅ ወደዚህች ዓለም በመምጣት ራሱን አዋረደ (John 17:19, Phil 2:9-11) ። የመጣው የአባቱን ፈቃድ ለመፈጸም ነበር። ሆኖም ግን በዚህ በተዋረደ የመስቀል ሞት በኩል የአባቱን ፈቃድ በመፈጸሙ አብን አከበረ። አብ ደግሞ ወልድን ያለልክ አከበረው፤ በሥጋ ለባሽ ሁሉ ላይ ሥልጣንን ሰጠው፤ ከብሮ እኛንም አከበረን። በእርሱ ለሚያምኑ ሁሉ ደግሞ ክብር ገንዘባቸው ሆነ!

• እኔ ላደርገው የሰጠኸኝን ሥራ ፈጽሜ በምድር አከበርሁህ፤ አሁንም፥ አባት ሆይ፥ ዓለም ሳይፈጠር በአንተ ዘንድ በነበረኝ ክብር አንተ በራስህ ዘንድ አክብረኝ።

ስለዚህ እኛም በባህሪያችን ሞት የተገባን፤ በሐጥያት የተለወስን ጸያፍ ሰዎች፤ ከልጁ ሕይወት/ደም ክቡርነት የተነሳ ከዚህ ስሉስ ሕይወት እንድንካፈል (በእኔ እንዳለህ እኔም በአንተ፥ እነርሱ ደግሞ በእኛ አንድ ይሆኑ ዘንድ) በር ተከፈተልን። መዳን ሕይወት ነው። ሕይወትንም ማግኘት መዳን ነው። መዳን እግዚአብሔርን ማወቅ ነው፡፡ ይህም የዘላለም ሕይወት ነው። ለምን ይሆን ወደ መንግሥቱ ገብተን፤ ከእልፍኙ ውስጥ አብረን ታድመን ከስሉሱ ንጉስ ገበታ የምንጋራው? የማይጠገበውን የልጁን ክብር እናይ ዘንድ ነው። ይህም ክብር ወልድ በአብ መወደዱ ነው። ይህ መወደድ ለወልድ ክብሩ ነው (አባት ሆይ፥ ዓለም ሳይፈጠር ስለ ወደድኸኝ)። ከዚህ ገበታ የሚፈረፈርውን የፍቅር ፍርፋሪ ብንለቅም አቤት እንዴት ታላቅ ክብር ይሆን!? ነገር ግን አብ ያፈሰሰልንን ፍቅር ተመልከቱ (1ዮሐ 3:1-5)! ልጆች አደረገን። ይህም ልጁ በሚወደድበት ፍቅር ተወደድን! ይህንን ፍቅር ተመልካቾች ብቻ ሳንሆን ነገር ግን ከዚህም ፍቅር ተካፋዮች እንድንሆን አበቃን! (እኔንም የወደድህባት ፍቅር በእነርሱ እንድትሆን እኔም በእነርሱ፥ ስምህን አስታወቅኋቸው አስታውቃቸውማለሁ) ፍቅር እንደዚህ ነው! እኛ እንደወደድ ሳይሆን አብ እንደወደደንና  ስለ ኃጢአታችንም ማስተስሪያ ይሆን ዘንድ ልጁን እንደ ላከልን ነው። ለምን ወደ መንግሥተ ሰማይ መግባት ይናፍቀናል? አንዳንዶች እንደሚሉት ወርቅ ስላለ ነው? እረፍት ስላለ ነው? ወይስ ለመዘመር ነው? የመጠቀ ዕይታ አለን፤ የእግዚአብሔር ልጅ እንዲህ ብሎናል፡-

• የሰጠኸኝ ክብሬን እንዲያዩ እኔ ባለሁበት የሰጠኸኝ እነርሱ ደግሞ ከእኔ ጋር ይሆኑ ዘንድ እወዳለሁ።

ማራናታ እንበል! ወደ መዳናችን ለመግባት እንዘጋጅ። ስንሔድ የልጁን ክብር እናያለንና! መዳን ማለት ስሉሱን አምላክ በማወቅ ወደ ሚገኝ ፍጹም አንድነት መድረስ ነው። ይህንን ዳርቻ በልጅነት ይገልጸዋል። ልጆች ሆነን እንከብራለን። ሆኖም ግን ያ ክብር አሁን በውስጣችን እንዲኖር ከሰጠን በመንፈሱና በሐዋርያቱ አማካይነት ትቶልን በሔደው ቃሎቹ መቅመስ ጀምረናል።

የሚቀጥለው ርዕስ፡ ሦስት ገጽታ ያለው መዳናችን

፪
ሦስት ገጽታ ያለው መዳናችን

የሚቀጥለው ርዕስ፡ የመዳናችን ገጽታ በሁለት ዘመናት (ድነናል፤ ግን ገን ደግሞ እንድናለን – The already but not yet dimension)

፫
በሁለት እውነታዎች ተወጥሮ የተቃኘ መዳናችን

• ከዚህ በኋላ በሰማይ። ሃሌ ሉያ፤ በዝሙትዋ ምድርን ያጠፋችይቱን ታላቂቱን ጋለሞታ ስለ ፈረደባት፥ የባሪያዎቹንም ደም ከእጅዋ ስለ ተበቀለ፥ ፍርዶቹ እውነትና ጽድቅ ናቸውና ማዳንና ክብር ኃይልም የአምላካችን ነው ብሎ ሲናገር እንደ ብዙ ሕዝብ ታላቅ ድምፅ ያለ ድምፅን ሰማሁ። Re 19:1–2.
• እንደ ብዙ ሕዝብም ድምፅ፥ እንደ ብዙ ውኃዎችም ድምፅ፥ እንደ ብርቱም ነጐድጓድ ድምፅ ያለ ድምፅ ሰማሁ እንዲህ ሲል። ሃሌ ሉያ፤ ሁሉን የሚገዛ ጌታ አምላካችን ነግሦአልና።  የበጉ ሰርግ ስለ ደረሰ ሚስቱም ራስዋን ስላዘጋጀች ደስ ይበለን ሐሤትም እናድርግ ክብርንም ለእርሱ እናቅርብ።  ያጌጠና የተጣራ ቀጭን የተልባ እግር ልብስ እንድትጐናጸፍ ተሰጥቶአታል። ቀጭኑ የተልባ እግር የቅዱሳን ጽድቅ ሥራ ነውና።  እርሱም። ወደ በጉ ሰርግ እራት የተጠሩ ብፁዓን ናቸው ብለህ ጻፍ አለኝ። ደግሞም። ይህ የእግዚአብሔር እውነተኛ ቃል ነው አለኝ። Re 19:6–9.

• “በግምባርዋም ምስጢር የሆነ ስም። ታላቂቱ ባቢሎን፥ የጋለሞታዎችና የምድር ርኵሰት እናት ተብሎ ተጻፈ።  ሴቲቱም በቅዱሳን ደምና በኢየሱስ ምስክሮች ደም ሰክራ አየኋት። ባየኋትም ጊዜ እጅግ ታላቅ ድንቅ አደነቅሁ” ከዚህ በኋላ ታላቅ ስልጣን ያለው ሌላ መልአክ ከሰማይ ሲወርድ አየሁ፥ ከክብሩም የተነሣ ምድር በራች።  ² በብርቱም ድምፅ። ታላቂቱ ባቢሎን ወደቀች፥ ወደቀች፥ የአጋንንትም ማደሪያ ሆነች፥ የርኵሳንም መናፍስት ሁሉ መጠጊያ የርኵሳንና የተጠሉም ወፎች ሁሉ መጠጊያ ሆነች፤  ³ አሕዛብ ሁሉ ከዝሙትዋ ቍጣ ወይን ጠጅ የተነሳ ወድቀዋልና፥ የምድርም ነገሥታት ከእርስዋ ጋር ሴሰኑ የምድርም ነጋዴዎች ከቅምጥልነትዋ ኃይል የተነሳ ባለ ጠጋዎች ሆኑ ብሎ ጮኸ።  ⁴ ከሰማይም ሌላ ድምፅ ሰማሁ እንዲህ ሲል። ሕዝቤ ሆይ፥ በኃጢአትዋ እንዳትተባበሩ ከመቅሠፍትዋም እንዳትቀበሉ ከእርስዋ ዘንድ ውጡ፤አንድም ብርቱ መልአክ ትልቅን ወፍጮ የሚመስልን ድንጋይ አንስቶ ወደ ባሕር ወረወረው እንዲህ ሲል። ታላቂቱ ከተማ ባቢሎን እንዲህ ተገፍታ ትወድቃለች ከእንግዲህም ወዲህ ከቶ አትገኝም”
• “አዲስ ሰማይንና አዲስ ምድርንም አየሁ፥ ፊተኛው ሰማይና ፊተኛይቱ ምድር አልፈዋልና፥ ባሕርም ወደ ፊት የለም።  ² ቅድስቲቱም ከተማ አዲሲቱ ኢየሩሳሌም፥ ለባልዋ እንደ ተሸለመች ሙሽራ ተዘጋጅታ፥ ከሰማይ ከእግዚአብሔር ዘንድ ስትወርድ አየሁ።  ³ ታላቅም ድምፅ ከሰማይ። እነሆ፥ የእግዚአብሔር ድንኳን በሰዎች መካከል ነው ከእነርሱም ጋር ያድራል፥ እነርሱም ሕዝቡ ይሆናሉ እግዚአብሔርም እርሱ ራሱ ከእነርሱ ጋር ሆኖ አምላካቸው ይሆናል፤  ⁴ እንባዎችንም ሁሉ ከዓይኖቻቸው ያብሳል፥ ሞትም ከእንግዲህ ወዲህ አይሆንም፥ ኀዘንም ቢሆን ወይም ጩኸት ወይም ሥቃይ ከእንግዲህ ወዲህ አይሆንም፥ የቀደመው ሥርዓት አልፎአልና ብሎ ሲናገር ሰማሁ።  ⁵ በዙፋንም የተቀመጠው። እነሆ፥ ሁሉን አዲስ አደርጋለሁ አለ። ለእኔም። እነዚህ ቃሎች የታመኑና እውነተኛዎች ናቸውና ጻፍ አለኝ።  ⁶ አለኝም። ተፈጽሞአል። አልፋና ዖሜጋ፥ መጀመሪያውና መጨረሻው እኔ ነኝ። ለተጠማ ከሕይወት ውኃ ምንጭ እንዲያው እኔ እሰጣለሁ።  ድል የሚነሣ ይህን ይወርሳል አምላክም እሆነዋለሁ እርሱም ልጅ ይሆነኛል” Re 21:1–7

• “ጌታ ጌታዬን ጠላቶችህን የእግርህ መረገጫ እስካደርግልህ ድረስ በቀኜ ተቀመጥ…” መዝ 110:1
• እንዲሁ ክርስቶስ ደግሞ ሊቀ ካህናት ሊሆን ራሱን አላከበረም ነገር ግን። አንተ ልጄ ነህ እኔ ዛሬ ወልጄሃለሁ ያለው እርሱ ነው፤ ⁶ እንደዚህም በሌላ ስፍራ ደግሞ። አንተ እንደ መልከ ጼዴቅ ሹመት ለዘላለም ካህን ነህ ይላል። ⁸ ምንም ልጅ ቢሆን፥ ከተቀበለው መከራ መታዘዝን ተማረ፤ ከተፈጸመም በኋላ በእግዚአብሔር እንደ መልከ ጼዴቅ ሹመት ሊቀ ካህናት ተብሎ ስለ ተጠራ፥ ለሚታዘዙለት ሁሉ የዘላለም መዳን ምክንያት ሆነላቸው። (Hebrews 5:5–6)

• ድነናል (Eph 2:8) ነገር ግን ገና ደግሞ እንድናለን (Rom. 5:9)
• ተቀድሰናል  (1Cor 6:11) ነገር ግን ገና ደግሞ እንቀደሳለን (1Thess. 5:23-24)
• እንደ ልጆች ተቀብሎናል (Rom 8:15), ነገር ግን ገና ደግሞ ልጆች እንሆናለን (Rom 8:23)
• አዲሱን ሰው ለብሰናል (Col. 3:9-11), ነገር ግን ገና ደግሞ አዲሱን ሰው እንለብሳለን (Eph. 4:21-24)
• ተዋጅተናል (Eph. 1:7) ነገር ግን ገና ደግሞ እንዋጃለን (Rom 8:23)

መልዕክቱ ግልጽ ነው፤ መንፈሳዊ ሥጦታ ማለት በክርስቶስ ከመጣው የወንጌል ሙላት አይኖችን ዘወር የሚያደርግ ከሆነ፤ ይህ አዲስ ኪዳን የማያውቀው ስጦታ ነው። እንዲህ አይነት አቋም ቤተክርስቲያን ካልያዘች ወንጌል፡ ከጥቂት ዓመታት በኋላ የማናውቀው ገጽታ ይዞ እናገኛለን። የሞርሞን መስራች ለምን ይመስላችኋል የሳተው? የጆሴፍ ስሚዝ መፎክር “ወደ ጥንታዊቱ የአዲስ ኪዳን ቤተክርስቲያን እንመለስ” ባይ ነበር። በሞተ ጊዜ ትምሕርተ እግዚአብሄርን፤ ትምሕርተ ክርስቶስን፤ ትምሕርተ ሥነ-ፍጥረትን፤ ትምሕርተ-ቤተክርስቲያንን፤ የቤተሰብ መዋቅር…በሙሉ አዲስ በተቀበለው መገለጦችና ራዕያት ከመበራረዛቸው የተነሳ የሞርሞን ኢየሱስ የኛ ጌታ አይደለም። ተቀበልሁ ብሎ የጻፋቸውን መገለጦች አትመው አሁን እርሱ ታላቅ ነብይ በመባል፤ ጹሑፉም ከመጽሐፍ ቅዱስ በላይ ሥልጣን ያለው ሆኗል። ታድያ እኛስ መንፈሳዊ ሥጦታዎች በምን ረገድ እንደሚሰሩና ምንነታቸውን ካልተረዳን ሞርሞን የወደቁበት ሥህተት የእኛ የማይሆንበት ምን ምክኒያት አለ? እኛስ ሰዎች አይደለንምን? ከወዴት እንደወደቅን ማሰብስ መንፈሳዊነት አይደለምን? አሠራሩ ያው ነውና። በተጨማሪ ከዚህ ቀደም በትምህርቴ ላይ እንዳሰፈርሁት መንፈሳዊ ሥጦታዎች አሁን ክርስቶስ ሃይላትንና ሥልጣናትን ድል አድርጎ በአባቱ ቀኝ ድል አድራጊ ሆኖ መቀመጡን፤ መንግሥቱ በሓይል መመረቋን፤ ማወጂያ መሳሪያ መሆኑን ከኤፌ 4 ላይ አይተናል “ወደ ላይ በወጣ ጊዜ ምርኮን ማረከ ለሰዎችም ስጦታን ሰጠ ይላል። እርሱም አንዳንዶቹን…አድርጎ ሠጠ“

ስለዚህ ትንቢት ተናጋሪው ሲናገር፤ ትንቢቱ በምሪት መስጠት ላይ ይወሰን እንጂ በትንቢት በክርስቶስ የተሰጠውን አስተርዕዮ አይጋፋ። በመንፈስ ቅዱስ የጥበብ ቃል የሚናገር፤ በበሰሉት መካከል የምንናገረው ጥበብ ከሰማይ ዱብ ያለ ሳይሆን አግዚአብሄር አስቀድሞ ለክብራችን የወሰነውን የክርስቶስን ሚስጢር ምን እንደሆነ አስቀድሞ ይማር። በፈውስ ሥጦታ የሚያገለግል ደግሞ አካሉን ያገልግል፤ በመካከላችን በህመም ለሚማቅቁ መለኮታዊ ጉብኝት ያግኙ እንጂ ይህንን ስጦታ አስተማሪ ለመሆን በመሞከር አያዳፍን። ምክኒያቱም አስተማሪዎች ከሁሉ በላይ በልዩ አለንጋ ይገረፋሉና ነው። አስተማሪ ከመሆን በፊት ጥሩ ተማሪ/ ደ/መዝሙር መሆን ምርጫ የለወም። ኢየሱስ ለሦስት ዓመት ተኩል ያሕል ደቀመዛሙርቱን ለሊት-ተቀን አስተምሮ፤ ከዚያም ለ40 ቀናት እያለፈ እያለፈ ከትንሳኤው በኋላ ተገልጦ ይልቅ ካስተማራቸው፤ እኔ ማን ነኝ ታድያ ሳልማር ለማስተማር መሞከር ያለብኝ? ትውስ አይላችሁም ፈሪሳውያን “እነዚህ ሳይማሩ መጽሐፍትን እንዴት አወቁ?”…ጥያቄያቸውንም ራሳቸው በራሳችው ሲመልሱ “ከኢየሱስም ጋር እንደ ነበሩ አወቁአቸው!” ብለዋል። ሳይማሩ ማለታቸው ከፈሪሳውያን ትምህርት ቤት በዶክትሬት ያልተመረቁ ማለታቸው ሲሆን ከኢየሱስ ጋር መሆናቸውን መጦቆማቸው ደግሞ፤ ያ አሳች ብለን የሰቀልነው እርሱ አስተምሯቸዋልና ነው። ምንም እንኳ ከፈሪሳውያን ትምሕርት ቤት ባይመረቁም፤ በክርስቶስ እውነተኛው መምህር እግር ሥር ግን ለሶስት ዓመት ሠልጥነው ተመርቀዋል። በአንጻሩ ደግሞ ቅዱስ ቃሉን ለማስተማር ጸጋ የሰጠን አንዳንዶች ደግሞ ትንቢትና የመገለጥን ቃል ለመናገር ያልተሰጠንን ለመውሰድ ስንሞክር ከቅዱስ ቃሉ እንዳንወጣ በተሰጠን እናገልግል። አሁንም አላማው ሌላውን ለማገልገል እንጂ ታዋቂ ለመሆን አይደለም። ሆኖም ግን ይህ ሁሉ ሥርዓት ይዞ ቅደም ተከተሉን ጠብቆ መሰማራት ይችል ዘንድ በክርስቶስ የመጣው በቅዱሳት መሳሕፍት ጠጠርዞ የቀረበልን የወንጌል አስተርዕዮ በመካከላችን አዛዥ ይሁን!

English Version

“The redemption of man could not be effected by any other, whether by an angel or a man, than the person of God. If anyone other than God were to redeem us from eternal death, the redeemed would be rightly judged to be his servant. Therefore it is not redemption for the redeemed will serve other than God himself (as they do now)”

Therefore, the mission of the Son as described in John 17 includes

• Manifesting the being of the Father to his disciples, thus to us….

“I have manifested your name to the people whom you gave me out of the world. Yours they were, and you gave them to me, and they have kept your word.” (John 17:6)
“I made known to them your name, and I will continue to make it known, that the love with which you have loved me may be in them, and I in them.” (John 17:26)

• Manifesting the life giving and sanctifying Words of the Father from the Son->Apostles->us…

For I have given them the words that you gave me, and they have received them and have come to know in truth that I came from you; and they have believed that you sent me. (John 17:7–8)
Sanctify them in the truth; your word is truth. (John 17:17)

• Manifesting the Glory of both the father and the son by uniting us in Him through the personal presence of the Spirit (the role of the Spirit is reflected in John 14)

that they may all be one, just as you, Father, are in me, and I in you, that they also may be in us, so that the world may believe that you have sent me. The glory that you have given me I have given to them, that they may be one even as we are one, (John 17:21–22)

“I glorified you on earth, having accomplished the work that you gave me to do.”“Father, the hour has come; glorify your Son that the Son may glorify you. ..and now, Father, glorify me in your own presence with the glory that I had with you before the world existed. (John 17:5)

Father, I desire that they also, whom you have given me, may be with me where I am, to see my glory that you have given me because you loved me before the foundation of the world.

01: Salvation is 3D: Three-dimensional

When we were dead in our trespasses, made us alive together with Christ—by grace you have been saved (past)

Since, therefore, we have now been justified by his blood, much more shall we be saved by him from the wrath of God. Romans 5:9(future)

So then let us not sleep, as others do, but let us keep awake and be sober. For those who sleep, sleep at night, and those who get drunk, are drunk at night. But since we belong to the day, let us be sober, having put on the breastplate of faith and love, and for a helmet the hope of salvation. 1 Thessalonians 5:6–8(future)

Blessed be the God and Father of our Lord Jesus Christ! According to his great mercy, he has caused us to be born again to a living hope through the resurrection of Jesus Christ from the dead,  to an inheritance that is imperishable, undefiled, and unfading, kept in heaven for you, who by God’s power are being guarded through faith for a salvation ready to be revealed in the last time. 1 Peter 1:3–5  (future)

For the word of the cross is folly to those who are perishing, but to us who are being saved it is the power of God.1 Corinthians 1:18 (Present Continuous) [/column][column]

02: We Are already but not yet fully Saved….

That is why this tension exists. Many of the so called Word-Faith movement preachers and their faithful followers have missed this New Testament tension. They say Jesus has come that we may be fully restored and have life to its fullest, thus prosperity. However, the problem is many read scripture in doses and never in context, thus they don’t seem to catch the fatal error of this movement. Contrarily, the NT stands at a radical middle position, why? It is because when Christ was personal present on earth, he inaugurated both the Kingdom and the new covenant in their real sense but not in their consummated sense. We still yet to experience death, but we have already overcome death (John 5:24). We are not under the power of sin already, but we do still sin and sin is yet to be removed completely from God’s people. The day will come when the bridegroom is taken away, then they will fast. This happened at the ascension of Jesus Christ the Lord of Glory when he was taken up to the right hand of Glory. That is to say, now we are living in this tension in which we are saved in its real sense, because He has already come and finished the work, but, he has yet to return one more time to fully consummate our salvation and render all powers nothing, (i.e. death, sin and Satan).

Law and Grace; Flesh and Spirit

Therefore, my beloved, as you have always obeyed, so now, not only as in my presence but much more in my absence, work out your own salvation with fear and trembling, for it is God who works in you, both to will and to work for his good pleasure. (Philippians 2:12–13)

“But by the grace of God I am what I am, and his grace toward me was not in vain. On the contrary, I worked harder than any of them, though it was not I, but the grace of God that is with me.”

One more:

Your boasting is not good. Do you not know that a little leaven leavens the whole lump? Cleanse out the old leaven that you may be a new lump, as you really are unleavened {new lump}. For Christ, our Passover lamb, has been sacrificed. Let us therefore celebrate the festival, not with the old leaven, the leaven of malice and evil, but with the unleavened bread of sincerity and truth. 1 Corinthians 5:6–8

To be and Yet to be: living in the tension

• We have been saved (Eph 2:8) but we are yet to be saved (Rom. 5:9)
• We have been sanctified (1Cor 6:11) but we are yet to be sanctified (1Thess. 5:23-24)
• We are adopted as sons already (Rom 8:15), but we are yet to be sons (Rom 8:23)
• We have clothed with he new man (Col. 3:9-11), yet we are to be clothed the new man (Eph. 4:21-24)
• We have been redeemed, (Eph. 1:7) but we are yet to be redeemed (Rom 8:23)

Living in light of the End